Zarzuty materialne

- art. 65 k.c. poprzez niewłaściwą wykładnię oświadczenie woli Powoda polegającą na przyjęciu, że podpisując protokół oraz zawierając umowę powód w sposób konkludentny zaakceptował istniejący po stronie Pozwanych zamiar sprzedaży zakupionego mieszkania, a pozwani sprzedaży wykupionego mieszkania, a pozwani mieli prawo domniemywać, że powód nie będzie żądał zwrotu bonifikaty z uwagi na ich wyjątkową sytuację osobistą.

- art. 60 k.c. w zw. z art. 38 k.c. poprzez błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że ustne zapewnienie bliżej nieokreślonemu urzędnikowi stanowiło oświadczenie woli o zrzeczeniu się prawa żądania zwrotu bonifikaty przez Powoda mimo braku ustalenia czy osoby były uprawnione do składania takiego oświadczenia w imieniu Powoda

- art. 5 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że strona naruszająca swoim działaniem zasady współżycia społecznego sama korzysta z ochrony przewidzianej w tym przepisie oraz na przyjęciu, ża zachowanie powoda jest sprzeczne z zasadą współżycia społecznego

- naruszenie art. 410 par.2 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, pomimo, że powołane przez Powoda okoliczności faktyczne nie dawały podstaw do zastosowania przepisów kodeksu cywilnego dotyczącego bezpodstawnego wzbogacenia

- naruszenie art. 415 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że Powód domagając się odszkodowania oparł swoje roszczenie o naprawienie szkody wynikłej z czynu niedozwolonego.

- naruszenie art. 471 k.c. poprzez jego niezastosowanie polegające na nie przyjęciu, że odpowiedzialność Pozwanej za szkodę wynika z niewykonania zobowiązania wynikającego z umowy najmu.

- naruszenie prawa materialnego to jest art. 390 par. 3 zd. 1 k.c. poprzez nieuwzględnienie podnoszonego przez Pozwanych zazrzutu przedawnienia.

- naruszenie art. 390 par. 1 poprzez jego niezastosowanie.