Glosa

Przegląd Ustawodastwa Gospodarczego

Przeglad Sądowy

Nieruchomości

Monitor Podatkowy

Biuletyn Skarbowy

Monitor Prawniczy

Znaczenie prawne sporządzenia w formie aktu notarialnego oświadczeń woli stron wyjaśniających zgodny zamiar treści umowy sprzedaży jako podstawy wpisu w księdze wieczystej

Strony zawarły umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości. Aktowi nadano nazwę " Umowa sprzedaży prawa użytkowania wieczystego".

W tzw. części głównej pojawiły się następujące sformułowania: zbywcy A i B zobowiązują się do przeniesienia na rzecz C i D małżonków J w stanie wolnym od ograniczonych praw rzeczowych prawa użytkowania wieczystego do dnia 5 września 2085 r. stanowiącej a nabywcy zobowiązują się do zapłaty w terminie 3 dni od sporządzenia tego aktu notarialnego.

ORZECZENIE REFERENDARZA SĄDOWEGO I SĄDU I INSTANCJI

Wniosek wieczystoksięgowy został oddalony ponieważ treść dotycząca czynności prawnej sformułowana została w sposób nadmiernie skomplikowany, a przez to nieprecyzyjny. Sąd stwierdził, że notariusz nie określił stronom, że umowa została zawarta w trybie art. 155 par. 1 k.c. i strony nie zostały pouczone.

SKUTECZNOŚĆ OŚWIADCZEŃ WOLI STRON WYJAŚNIAJĄCYCH INTENCJĘ ZAWARTEJ UMOWY SPRZEDAŻY JAKO DOWÓD W POSTĘPOWANIU APELACYJNYM

W jednym z wniosków zawartych w apelacji od postanowienia sądu pierwszej instancji zostało podniesione przeprowadzenie dowodu z dokumentu ( aktu notarialnego) " zawierajacego dodatkowe okoliczności podniesiono przeprowadzenie dowodu z dokumentu aktu notarialnego zawierającego dodatkowe oświadczenie na okoliczność zawarcia i zamiaru stron oraz w razie utrzymujących się wątpliwości wyznaczenie posiedzenia jawnego i przesłuchania stron umowy.

SO oddalił wnioski dowodowe pomijając stanowisko TK  jednoznacznie wyrażone w wyroku z dnia 3 lipca 2007 r. Należy żywić przekonanie, że skarga kasacyjna doprowadzi do właściwego rozstrzygnięcia.

Wymóg legalizacji dokumentów zagranicznych w krajach niemieckojęzycznych

Kraje niemieckojęzyczne to Austria, Niemcy, Liechtenstein oraz Szwajcaria.

Regulacje prawne są dość liberalne w kwestii uznawania zagranicznych dokumentów. Związane jest to m.in. z członkostwem w układzie z Schengen.

Dodatkowo istnie wiele, zwłaszcza w Austrii i Niemczech, bilatelarnych umów, które wymóg legalizacji dokumentów zagranicznych znoszą całkowicie, co stanowi dodatkowe ułatwienie dla osób uczestniczących na ich obszarze w obrocie prawnym z zagranicą.

W kontekście naszego kraju, dokumenty notarialne przeznaczone na rynek niemiecki nie podlegają jednolitym standardom uwierzytelniania.

W Austrii jest najłatwiej, bez potrzeby ich dodatkowego poświadczania czy uzyskiwania klauzul apostille.
W praktyce niemieckiej zasadniczo, wymaga się by urzędowe dokumenty zagraniczne były zalegalizowane. Oznacza to, że polskie dokumenty notarialne niezależnie od tego,  jakich kwestii dotyczą, muszą uzyskać klauzulę apostille wydawaną przez polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych dla ich skuteczności w Niemczech.

Stosowanie konwencji haskiej o zniesieniu wymogu legalizacji

Konwencja wiąże już obecnie większość państw świata. Jednak Kanada i Brazylia nie są stronami konwencji haskiej. Ponadto stronami nie są liczne kraje, w których religia mahometańska jest religią państwową. Z niektórymi z nich kontakty handlowe są istotne np. Emiraty Arabskie i Iran. W przypadku tych państw nadal obowiązuje klasyczna legalizacja konsularna, jeżeli dokument, który ma być użyty w Polsce, wchodzi w zakres zastosowania art. 1138 k.p.c

Zniesiono asesurę notarialną

Ustawa deregulacyjna zlikwidowała stanowisko asesora notarialnego. Zmiana ta oceniana jest negatywnie, gdyż zdecydowanie rozszerza krąg podmiotowy kandydatów na notariuszy bez wymaganego przygotowania praktycznego do wykonywania zawodu, który normatywnie jest określany jako zawód zaufania publicznego. Regualacja ta jest wbrew orzecznictwu Trybunału Konstytucyjnego, który podkreślał, że asesura ma oprócz gwarancji ochrony interesów majątkowych stron dokonujących czynności notarialnej, ale interes ten ma zabezpieczać bezpieczeństwo obrotu prawnego dokonywanego z udziałem notariusza.

Kim jest notariusz

Nie jest to usługodawca, powinien być sędzią w sprawach bez sporu.

Uchybienie i przywrócenie terminu art. 167 kpc

Jak praktyka Sądowa może skomplikować prostą instytucję.

Sąd Rejonowy postanowieniem:

1) oddalił wniosek Pozwanej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od wyroku zaocznego poprzez uiszczenie opłaty

2) odrzucić sprzeciw Pozwanej od wyroku zaocznego

3) zasądzić koszty zastępstwa prawnego

Postanowienie zostało w całości zaskarżone.

Sąd Okręgowy napisał, że uznał zażalenie w zakresie pkt 2 i 3. 

Jednak z uzasadnienia wynika, że uznał, iż wniosek o przywrócenie terminu został przez SO uwzględniony i w tym zakresie uznał postanowienie. Nie wypowiedział się w kwestii zastępstwa prawnego. Faktycznie rozstrzygnięcie jest błędnie opisane. 

Jednak z uzasadnienia wynikam jaka jest decyzja SO w tym zakresie.

Gdzie SO uznał, że wbrew rozstrzygnięciom zawartym w pkt 1) zaskarżonego postanowienia, pozwana wnosiła o przywrócenie terminu do sprzeciwu od wyroku zaocznego, a w ramach tego wniosku również o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty od tego sprzeciwu.

Konkludując, SR wydał zarządzenie, w którym prosi o sprecyzowanie rozstrzygnięcia wydanego przez SO. Sprawa znowu nie została rozpatrzona....

Należy pamiętać, że można przywracać terminy zawite (prekluzyjne) z wyjątkiem terminów materialnoprawnych. Na przykład art. 534 k.c jest terminem materialnoprawnym.

Przesłuchanie stron 299 kpc

Jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, Sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód.

Ponadto zgodnie z art. 302 k.p.c. gdy z przyczyn natury faktycznej lub prawnej można przesłuchać co do okoliczności spornych, jedną tylko stronę, Sąd oceni, czy mimo to należy przesłuchać tę stronę, czy też dowód pominąć w zupełności.

Świadkowie

Co zrobić gdy świadek, strona są dotknięte chorobą, kalectwem które uniemożliwia im stawiennictwo w Sądzie.

Zgodnie z art. 263 k.p.c. przesłuchanie osób dotkniętych chorobą lub kalectwem odbywa się w miejscu, gdzie przebywają, jeżeli nie mogą go opuścić.

Kto nie może być świadkiem

osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swoich spostrzeżeń
wojskowi i urzędnicy niezwolnieni od zachowania tajemnicy informacji niejawnych
przedstawiciele ustawowi stron oraz osoby, które mogą być przesłuchane w charakterze strony
współuczestnicy jednolici

Nie można świadkom zadawać pytań sugerujących odpowiedź oraz nie związanych ze sprawą.

Skarga konstytucyjna

Podstawy prawne skargi konstytucyjnej

art. 79 ust. 1 konstytucji
36 oraz 42-52 ustawy o TK
regulamin TK

Art. 79 ust. 1 Konstytucji
Każdy, czyje konstytucyjne wolności lub prawa
zostały naruszone, ma prawo, na zasadach
określonych w ustawie, wnieść skargę do
Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zgodności
z Konstytucją ustawy lub innego aktu
normatywnego, na podstawie którego sąd lub
organ administracji publicznej orzekł ostatecznie
o jego wolnościach lub prawach albo o jego
obowiązkach określonych w Konstytucji.

Zagadnienie niezbędne do przemyślenia przed napisaniem skargi konstytucyjnej

1. Podmiot upoważniony do wniesienia skargi
2. Wykazanie naruszeń wolności  lub praw skarżącego
3. Przedmiot zaskarżenia
4. wzorzec kontroli
5. ostateczne orzeczenie
6. przymus adwokacko-radcowski; pełnomocnictwo
7. terminy
8. wstępna kontrola skargi
9. postanowienie tymczasowe

1. Podmiot upoważniony do wniesienia skargi

Należy mieć na uwadze, że zmieniła się linia orzecznicza.

Dotychczas uznawało się, że podmiotami upoważnionymi do wniesienia skargi konstytucyjnej są osoby fizyczne i osoby prawne. Problem był z uznaniem możliwości zaskarżenia przez podmioty publiczne czyli takie, które realizują funkcje władzy publicznej.

czyli
organy państwa
jednostki samorządu terytorialnego
partie polityczne
publiczne podmioty gospodarcze

Co to jest publiczny podmiot gospodarczy ?

w orzecznictwie przyjęło się, że są to
przedsiębiorstwa państwowe, agencje
jednoosobowe spółki Skarbu Państwa
spółki mieszane kryterium podlega każdorazowo ocenie Sądu, zakresem badania jest objęte czy państwo ma decydujący wpływ na działalność skarżącego

Postanowienie TK z 6.04.2011, SK 21/07

O decydującym wpływie władz publicznych można
mówić, gdy władze te (pośrednio lub bezpośrednio):

- posiadają większą część kapitału przedsiębiorstwa

- kontrolują większość głosów przypadających na akcje

- mogą mianować więcej niż połowę członków organu
administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego

- posiadają inne uprawnienia wynikające z przepisów
szczególnych, dzięki którym mogą wpływać na faktyczne
funkcjonowanie danego podmiotu

Przykłady
Skarżący PGE SA
Postanowienie o umorzeniu, brak uprawnień.

Zmieniła się linia orzecznicza

TS 13/12

Sprawa portu lotniczego Szczecin Goleniów Sp. z o.o. ( udziały należą do województwa szczecińskiego oraz gminy Szczecin ). Tk uznał, że może wystąpić ze skargą port lotniczy jeżeli działa tak samo jak podmiot prywatny w ramach wolności lub praw. Wykazanie należy do skarżącego.  Można to porównać do sfery imperium i dominium i powiedzieć, że podmiot wtedy działa w sferze dominium. Nie jest to jednak do końca adekwatne.  Sprawa ta gdyby dotyczyła wysokości opłaty lotniczej byłaby niedopuszczalna. Skarżący jednak kwestionował procedurę ppsa czyli dotyczące zwrotu kosztów postępowania.


Osoby pełniące funkcje władzy publicznej również nie mogą wnosić skargi konstytucyjnej, jeżeli reprezentują urząd. czyli na przykład sędzia, komornik,

Przy wytykach orzeczniczych, TK stwierdził, że adresatem jest Sąd a nie poszczególny sędzia. Zaś przy skardze sędziów na czas pracy ( czyli brak maksymalnych norm pracy) TK uznał skargę za dopuszczalną, gdyż sędzia wtedy występuje jako pracownik.

AD. 2 Wykazanie naruszenia wolności

lub praw skarżącego (!)

a) skarżący powinien być podmiotem wolności i praw wskazanych w skardze.

b) skarżący powinien wykazać pogorszenie  swojej sytuacji prawnej

c) naruszenie wolności lub praw musi być aktualne w
czasie wnoszenia i rozpatrywania skargi

d) skarżący musi wykazać staranność w dochodzeniu
wolności i praw

ad.a ) TS 136/10

Decyzja prezydenta o wymierzeniu kary pieniężnej spółdzielni mieszkaniowej za wycięcie drzew bez zezwolenia.
 Skarga oparta na art. 83 ust. 6 i art. 88 ust.1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody niezgodny z art. 38 i 68 ust. 1 Konstytucji. TK uznał, że spółdzielni mieszkaniowej konstytucja nie ochrania prawa do życia i zdrowia.

SK 33/10

Szef CBA dokonując kontroli oświadczenia majątkowego wystąpił do Sądu o udostępnienie danych posiadacza rachunku bankowego. Sąd przyznał prawo ustalenia posiadacza rachunku. Postanowienie to miało charakter niezaskarżalny.

Skarżący podniósł naruszenie zasady dwuinstancyjności. TK jednak stwierdził, że skargę powinien wnieść posiadacz rachunku a nie lustrowany.

TS 265/08

Sąd zwolnił skarżącego z obowiązku zachowania tajemnicy adwokackiej, zaskarżony przepis art. 180 par. 2 k.p.k. jest niezgodny z art. 42 ust. 2, art. 45 ust. 1, art. 49 i 65 ust. 1 konstytucji.

SK 31/99

sprawa reprywatyzacyjna dotycząca układu z innymi państwami, nacjonalizacją nieruchomości, układ między PRL a USA. PRL przekazywał kwoty USA na rzecz obywateli, którzy utracili majątek. Potomkowie obywateli wnieśli skargę. TK uznał, ze niedopuszczalne jest dochodzenie praw przez poprzedników prawnych.

SK 15/00


Inna sytuacja gdy skarżący wniósł skargę a zmarł w trakcie postępowania, to wtedy skarga jest dopuszczalna.

AD. B

TS 199/08

Został zaskarżony art. 45 prawa prasowego, czyli wydawanie dziennika bez rejestracji.
Sąd umorzył postępowanie z powodu znikomej szkodliwości czynu. Skarżący wskazał, że wyrok przesądził o popełnieniu czynu zabronionego. TK uznał, że sytuacja nie podlega zaskarżeniu, gdyż nie doszło do rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej.

SK 48/07

Kwiecień 2004 SO wydał wyrok o usiłowanie oszustwa. Apelacja. SA zmienił wyrok na pomocnictwo i płatną protekcję oraz zmniejszył wymiar kary.

Sąd II instancji zmienił ustalenia faktyczne bez przeprowadzenia dowodów.
Skarżący zaskarżył art. 437 par. 2 k.p.k. zarzucono brak prawa do zaskarżenia wyroku reformatoryjnego w zakresie ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd II instancji.

TK umorzył postępowanie, gdyż skarżący otrzymał mniejszą karę niż wskazaną przez Sąd I instancji.

Ad, C
aktualność naruszeń wolności i praw

zarówno w momencie wniesienia i w chwili rozpoznania skargi

SK 37/08

Prezydent odmówił 9 kandydatom na sędziów wybranych przez KRS bez uzasadnienia.

Kandydacie wnieśli naruszenie art. 55 par. 1 p.u.s.p. W międzyczasie skarżący zostali powołani na sędziów. W związku z tym można powiedzieć, że naruszenie jest nieaktualne, zatem sprawa podlega umorzeniu.

SK 19/11

Przepis zaskarżony został uchylony i na podstawie nowego przepisu doszło do zatarcia skazania.

TK stwierdził, że zatarcie skazania nie musi pełnić w każdym przypadku funkcji rehabilitacyjnych. Można jednak dochodzić praw z dóbr osobistych.

ad. d ) staranność w dochodzeniu wolności i praw

TS 109/12

Skarżący zaskarżył przepis o brakach formalnych, że nie uiszczenie w terminie powoduje zwrot pisma.
TK uznał, ze skarga nie przysługuje, gdyż Skarżący nie zadbał o swoje prawa i nie złożył wniosku o przywrócenie terminu.

TS 328/11

Skarżący nie stawił się na rozprawie, na której oddalono jego skargę kasacyjną jako bezzasadną. Skarżacy zaskarżył przepisy iż nie ma uzasadnienia i nie zna przyczyn uznanie skargi za bezzasadną. Tk uznał, ze mogł być na rozprawie i ustnie usłyszeć motywy rozstrzygnięcia.

TS 280/11

Zaskarżono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.  Skarżący uznał, że WSA powinien powołać biegłego z urbanistyki uniemożliwiając prawo do sądu.

TK uznał, że skarga jest niedopuszczalna, gdyż skarżący nie wniósł o przeprowadzenie dowodu z biegłego przed WSA, czyli TK wymagał wystąpienia wbrew przepisom !!!!! ciekawe.

3. PRZEDMIOT ZASKARŻENIA

a) przepisy ustawy lub innego aktu normatywnego
b) przepis, który stanowił podstawę ostatecznego orzeczenia
c) przepis, a nie jego zastosowanie
d) przepis obowiązujący
e) przepis który nie był wcześniej badany przed TK


AD a inny akt normatywny

art. 188 Konstytucji

Trybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach:
1) zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją,
2) zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami
międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej
zgody wyrażonej w ustawie,

3) zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne
organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami
międzynarodowymi i ustawami (…)

 art. 79 ust. 1 Konstytucji 

Każdy (…) ma prawo (…) wnieść skargę (…) w sprawie 

zgodności z Konstytucją ustawy lub innego aktu 

normatywnego (…)

SK 45/09
rozporządzenia lub rozporządzenia unijne. Należy jedynie wykazać charakter normatywny aktu czyli jego generalny oraz abstrakcyjny charakter.
Można zaskarżyć akty prawa miejscowego pod warunkiem, że mają charakter generalny i abstrakcyjny.

SK 28/01

Uchwała wzywała organy adwokackie do wszczynania postępowań dyscyplinarnych wobec osób które pracowały ze służbami bezpieczeństwa. TK uznał, że uchwała ta nie ma charakteru normatywnego.

AD B
O tym, że zaskarżony przepis był podstawą
ostatecznego orzeczenia można mówić wtedy,
gdy rozstrzygnięcie – przy tym samym
przedmiocie i stanie faktycznym sprawy –
byłoby lub mogłoby być inne w przypadku
nieobowiązywania zaskarżonego przepisu.

(postanowienie Ts 139/00)

AD C
- polemika z orzeczeniem sądu

• sąd orzekł na podstawie niewłaściwego
przepisu

• przepis jest rozbieżnie interpretowany

 TS 139/00

Aby wykazać przepis który stanowił podstawę ostatecznego orzeczenia należy przeprowadzić test, z którego wyniknie, że przy tym samym przedmiocie i stanie faktycznym sprawy w przypadku nieobowiązywania tego przepisu orzeczenie mogłoby być inne. To dotyczy 90 % spraw.

W 10 % spraw należy sprawdzić, gdy przepis jest elementem stanu faktycznego. To przepis nie może być zaskarżony. Wtedy jest negatywna przesłanka sporządzenia skargi.

Na przykład przy stwierdzeniu niezgodności z prawem, przy ordynacji podatkowej, jeżeli w interpretacji jest wykładnia przepisu która budzi zastrzeżenia.

Przy roszczeniach windykacyjnyc i reprywatyzacyjnych, przepis wskazuje z mocy prawa kiedy doszło do przeniesienia własności.

Przepis który wyłącza wniesienie środka prawnego.

TK uznał, że wtedy należy wbrew treści przepisu wnieść zaskarżenie aby otrzymać postanowienie o niedopuszczalności wniesienia oskarżenia.
Czasem sprawa wymaga wniesienia dwóch skarg.

AD D

d) Przepis obowiązujący
• art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy o TK
Trybunał umarza na posiedzeniu niejawnym
postępowanie (…) jeżeli akt normatywny w
zakwestionowanym zakresie utracił moc
obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez
Trybunał.
• art. 39 ust. 3 ustawy o TK
Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wydanie
orzeczenia o akcie normatywnym, który utracił moc
obowiązującą (…), jest konieczne dla ochrony
konstytucyjnych wolności i praw.

AD E

e) Przepis, który nie był wcześniej badany 

przez TK 

• zasada ne bis in idem 

Ponowne orzekanie o zgodności tego samego 

przepisu z tym samym wzorcem kontroli jest 

zbędne (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK) 

4. Wzorzec kontroli 

• przepis Konstytucji 

– NIE: przepis umowy międzynarodowej 

– argumentacja nawiązująca do umowy 

międzynarodowej 

• przepis wyrażający wolności lub prawa (!) 

– rozdział II, z wyjątkiem niektórych przepisów 

• art. 31 ust. 3, art. 32 

– niektóre przepisy innych rozdziałów 

• art. 20, 22, 99 

15  

• niedopuszczalne: 

– zasady ustrojowe (art. 2, 7, 8, 9, 10, 176) 

– przepisy kompetencyjne (art. 92, 121) 

– przepisy dot. podatków (art. 84, 217) 

• przepis wyrażający wolności lub prawa, 

których adresatem jest skarżący 

 5. Ostateczne orzeczenie 

• art. 79 ust. 1 Konstytucji 

Każdy (…) ma prawo (…) wnieść skargę (…) w 

sprawie zgodności z Konstytucją ustawy lub 

innego aktu normatywnego, na podstawie 

którego sąd lub organ administracji publicznej 

orzekł ostatecznie (…). 

• art. 46 ust. 1 ustawy o TK 

Skarga (…) może być wniesiona po 

wyczerpaniu drogi prawnej, o ile ta droga jest 

przewidziana (…) 

 6. Przymus adwokacko-radcowski; 

pełnomocnictwo 

• art. 48 ust. 1 ustawy o TK 

Skargę i zażalenie na postanowienie o 

odmowie nadania skardze dalszego biegu 

sporządzają adwokat lub radca prawny, chyba 

że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, 

profesor lub doktor habilitowany nauk 

prawnych. 

18 • art. 48 ust. 2 ustawy o TK 

W razie niemożności poniesienia kosztów 

pomocy prawnej, skarżący może zwrócić się do 

sądu rejonowego jego miejsca zamieszkania o 

ustanowienie dla niego adwokata lub radcy 

prawnego z urzędu na podstawie Kodeksu 

postępowania cywilnego. Do czasu 

rozstrzygnięcia przez sąd wniosku nie biegnie 

termin przewidziany w art. 46 ust. 1. 

7. Terminy 

a) na wniesienie skargi do TK 

b) na uzupełnienie braków formalnych 

c) na wniesienie zażalenia na 

postanowienie o odmowie nadania 

skardze dalszego biegu 

20 a) termin na wniesienie skargi 

konstytucyjnej 

• art. 46 ust. 1 ustawy o TK 

Skarga (…) może być wniesiona (…) w ciągu 3 

miesięcy od doręczenia skarżącemu 

prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji 

lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. 

21 • art. 48 ust. 2 ustawy o TK 

(…) skarżący może zwrócić się do sądu rejonowego 

jego miejsca zamieszkania o ustanowienie dla niego 

adwokata lub radcy prawnego z urzędu (…). Do czasu 

rozstrzygnięcia przez sąd wniosku nie biegnie termin 

przewidziany w art. 46 ust. 1. 

• termin ulega zawieszeniu dzień po złożeniu 

wniosku o wyznaczenie pełnomocnika z 

urzędu 

• termin wznawia bieg dzień po doręczeniu 

pełnomocnikowi zawiadomienia ORA lub OIRP 

o jego wyznaczeniu 

22 b) termin na uzupełnienie braków 

formalnych skargi 

• art. 36 w zw. z art. 39 ustawy o TK 

2. Jeżeli [skarga] nie odpowiada warunkom 

formalnym, sędzia Trybunału wzywa do 

usunięcia braków w terminie 7 dni od daty 

zawiadomienia. 

3. Gdy (…) braki nie zostały usunięte w 

określonym terminie, sędzia Trybunału wydaje 

postanowienie o odmowie nadania [skardze] 

dalszego biegu. 

23 c) termin na wniesienie zażalenia 

• art. 36 w zw. z art. 49 ustawy o TK 

4. Na postanowienie w sprawie nienadania 

[skargi] dalszego biegu [skarżącemu] 

przysługuje zażalenie do Trybunału w terminie 

7 dni od daty doręczenia postanowienia. 

5. Trybunał, na posiedzeniu niejawnym, 

postanowieniem pozostawia bez rozpoznania 

zażalenie wniesione po upływie terminu 

określonego w ust. 4. 

 8. Wstępna kontrola skargi 

• rozpoznanie przez sędziego TK 

– zarządzenie o przedstawieniu skargi Prezesowi TK 

w celu wpisania do repertorium i wyznaczenia 

składu orzekającego 

– postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu 

(w całości lub w części) 

• braki nie zostały usunięte w terminie 

• oczywista bezzasadność skargi 

• przesłanki umorzenia postępowania (art. 39 ust. 1) 

zażalenie na postanowienie o odmowie 

nadania skardze dalszego biegu 

• rozpoznanie przez skład 3 sędziów TK 

– postanowienie o nieuwzględnieniu zażalenia 

– postanowienie o uwzględnieniu zażalenia 

• rozpoznanie przez skład „merytoryczny” 

– skład nie jest związany zarządzeniami ani 

postanowieniami wydanymi na etapie wstępnej 

kontroli 

9. Postanowienie tymczasowe 

• art. 50 ust. 1 ustawy o TK 

Trybunał może wydać postanowienie 

tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu 

wykonania orzeczenia w sprawie, której 

skarga dotyczy, jeżeli wykonanie wyroku, 

decyzji lub innego rozstrzygnięcia mogłoby 

spowodować skutki nieodwracalne, wiążące 

się z dużym uszczerbkiem dla skarżącego lub 

gdy przemawia za tym ważny interes publiczny 

lub inny ważny interes skarżącego.