Art. 617. We wniosku o zniesienie współwłasności należy dokładnie określić rzecz mającą ulec podziałowi oraz przedstawić dowody prawa własności.
Art. 618. § 1. W postępowaniu o zniesienie współwłasności sąd rozstrzyga także spory o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności, jak również wzajemne roszczenia współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy. Rozstrzygając spór o prawo żądania zniesienia współwłasności lub o prawo własności, sąd może wydać w tym przedmiocie postanowienie wstępne.
§ 2. (707) Z chwilą wszczęcia postępowania o zniesienie współwłasności odrębne postępowanie w sprawach wymienionych w paragrafie poprzedzającym jest niedopuszczalne. Sprawy będące w toku przekazuje się do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o zniesienie współwłasności. Jeżeli jednak postępowanie o zniesienie współwłasności zostało wszczęte po wydaniu wyroku, przekazanie następuje tylko wówczas, gdy sąd drugiej instancji uchyli wyrok i sprawę przekaże do ponownego rozpoznania. Postępowanie w sprawach, które nie zostały przekazane, sąd umarza z chwilą zakończenia postępowania o zniesienie współwłasności.
§ 3. Po zapadnięciu prawomocnego postanowienia o zniesieniu współwłasności uczestnik nie może dochodzić roszczeń przewidzianych w paragrafie pierwszym, chociażby nie były one zgłoszone w postępowaniu o zniesienie współwłasności.
Art. 619. § 1. (708) W postępowaniu o zniesienie współwłasności gospodarstwa rolnego sąd ustala jego skład i wartość, w szczególności obszar i rodzaj nieruchomości wchodzących w skład tego gospodarstwa oraz obszar i rodzaj nieruchomości stanowiących już własność współwłaścicieli i ich małżonków, a w miarę potrzeby także okoliczności przewidziane w art. 216 Kodeksu cywilnego.
§ 2. Podział w naturze nastąpi po zasięgnięciu opinii biegłych co do sposobu podziału.
Art. 620. (709) (skreślony).
Art. 621. Projektowany sposób podziału nieruchomości na części powinien być zaznaczony na planie sporządzonym według zasad obowiązujących przy oznaczaniu nieruchomości w księgach wieczystych.
Art. 622. § 1. W toku postępowania o zniesienie współwłasności sąd powinien nakłaniać współwłaścicieli do zgodnego przeprowadzenia podziału, wskazując im sposoby mogące do tego doprowadzić.
§ 2. Gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wyda postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli spełnione zostaną wymagania, o których mowa w dwóch artykułach poprzedzających, a projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych.
Art. 623. Jeżeli brak podstaw do wydania postanowienia w myśl artykułu poprzedzającego, a zachodzą warunki do dokonania podziału w naturze, sąd dokonuje tego podziału na części odpowiadające wartością udziałom współwłaścicieli z uwzględnieniem wszelkich okoliczności zgodnie z interesem społeczno-gospodarczym. Różnice wartości wyrównuje się przez dopłaty pieniężne.
Art. 624. (710) Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia przyznającego dotychczasowym współwłaścicielom części lub jednemu z nich całość rzeczy, własność przechodzi na uczestników wskazanych w postanowieniu. Jeżeli w wyniku podziału całość rzeczy albo jej część przypadnie współwłaścicielowi, który nie włada tą rzeczą lub jej częścią, sąd w postanowieniu o zniesieniu współwłasności orzeknie również co do wydania jej przez pozostałych współwłaścicieli, określając stosownie do okoliczności termin wydania. Określenie terminu wydania nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego lub jej części powinno nastąpić z uwzględnieniem interesu społeczno-gospodarczego.
Art. 625. W postanowieniu zarządzającym sprzedaż rzeczy należących do współwłaścicieli sąd bądź rozstrzygnie o wzajemnych roszczeniach współwłaścicieli, bądź też tylko zarządzi sprzedaż, odkładając rozstrzygnięcie o wzajemnych roszczeniach współwłaścicieli oraz o podziale sumy uzyskanej ze sprzedaży do czasu jej przeprowadzenia.
z 7 lipca 1971 r. III CZP 35/71, OSNCP 1972/1 poz. 4, POSTANOWIENIE WSTĘPNE WAŻNOŚĆ LUB NIEWAŻNOŚĆ UMOWY MAJĄTKOWEJ MIĘDZY MAŁŻONKAMI
Uchwała
Sądu Najwyższego
z dnia 7 lipca 1971 r.
III CZP 35/71
W postępowaniu o podział majątku wspólnego sąd może postanowieniem wstępnym orzec o nieważności zawartej między małżonkami majątkowej umowy zmieniającej ustrój ustawowy.
OSNC 1972/1/4
1283
Skład orzekający
Przewodniczący: sędzia W. Bryl. Sędziowie: J. Policzkiewicz, Z. Wasilkowska (sprawozdawca).
Sentencja
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Stefana O. o zniesienie współwłasności, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki dla Województwa Warszawskiego w Warszawie postanowieniem z dnia 24 marca 1971 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:
"Czy w postępowaniu o zniesienie współwłasności pomiędzy byłymi małżonkami, której treść ukształtowano umową zawartą w formie aktu notarialnego, dopuszczalne jest wydanie postanowienia wstępnego orzekającego o nieważności tej umowy?"
udzielił następującej odpowiedzi:
W postępowaniu o podział majątku wspólnego sąd może postanowieniem wstępnym orzec o nieważności zawartej między małżonkami majątkowej umowy zmieniającej ustrój ustawowy.
Uzasadnienie faktyczne
Pytanie prawne przedstawione Sądowi Najwyższemu wynikło na tle następującego stanu faktycznego:
Małżonkowie wstąpili w związek małżeński w dniu 13.II.1939 r. w N. i w dniu 28.I.1948 r. zawarli majątkową umowę małżeńską przed notariuszem w C., na mocy której cały majątek stron, nabyły także przez spadek, zapis, darowiznę lub zrządzenie losu, miał stanowić ich własność w częściach równych. Prawomocnym wyrokiem Sądu Powiatowego w Mławie z dnia 6.IX.1966 r. został orzeczony rozwód małżeństwa stron.
W toku postępowania o podział majątku wspólnego wnioskodawca zgłosił wniosek o uznanie za nieważną majątkowej umowy małżeńskiej z dnia 28.I.1948 r. ze względu na chorobę psychiczną, na którą cierpiał w dacie zawierania umowy, a która wyłączała świadome i swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.
Sąd Powiatowy po zasięgnięciu opinii biegłych postanowieniem wstępnym z dnia 20.XI.1970 r. uznał umowę majątkową małżeńską za nieważną.
Przy rozpoznawaniu rewizji uczestniczki postępowania od powyższego postanowienia Sądowi Wojewódzkiemu nasunęły się wątpliwości prawne, czy w postępowaniu o zniesienie współwłasności pomiędzy byłymi małżonkami, której treść ukształtowano umową zawartą w formie aktu notarialnego, dopuszczalne jest wydanie postanowienia wstępnego orzekającego o nieważności tej umowy.
Uzasadnienie prawne
Udzielając odpowiedzi na powyższe pytanie prawne, Sąd Najwyższy kierował się następującymi rozważaniami.
Zgodnie z art. 46 k.r.o. oraz art. 567 § 3 k.p.c. do postępowania o podział majątku wspólnego stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku. Te ostatnie przepisy (art. 688 k.p.c.) odsyłają z kolei do odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących zniesienie współwłasności, a w szczególności do art. 618 § 2 i 3 k.p.c. Tak więc rozstrzygnięcie zagadnienia zależy przede wszystkim od wykładni art. 618 k.p.c. w związku z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Wstępnie należy zauważyć, że nie można przypisać znaczenia faktowi, iż w art. 688 k.p.c. powołany został art. 618 § 2 i 3 k.p.c., a nie § 1 tego przepisu. Nie można by z tego wyciągać wniosku, że art. 618 § 1 k.p.c. nie ma zastosowania w postępowaniu o podział majątku wspólnego. Wniosek taki byłby nie do przyjęcia już choćby z tego względu., że § 2 i 3 art. 618 k.p.c. wyraźnie odwołują się do § 1. Jeżeli w art. 688 k.p.c. powołano wyraźnie § 2 i 3 art. 618 k.p.c., a nie § 1, to stało się tak dlatego, że po pierwsze art. 685 k.p.c. reguluje w postępowaniu działowym materię analogiczną do art. 618 § 1 k.p.c., a po drugie właśnie w tych postanowieniach (§ 2 i 3 art. 618 k.p.c.) znalazła szczególny wyraz zmiana stanu prawnego polegająca na tym, że o ile poprzednio odsyłano uczestników postępowania niespornego na drogę sporu w celu uzyskania wiążącego prejudykatu, o tyle obecnie nie tylko takie odesłanie jest niedopuszczalne, ale przeciwnie, sprawy toczące się w postępowaniu procesowym przekazuje się do postępowania nieprocesowego o zniesienie współwłasności w celu ostatecznego rozstrzygnięcia.
Z powyższego stanu prawnego wynika, że kodeks postępowania cywilnego dąży do skoncentrowania w postępowaniu o zniesienie współwłasności i o dział spadku wszystkich sporów, jakie wynikają między współwłaścicielami bądź współspadkobiercami. Z tego też względu Sąd Najwyższy wypowiedział już pogląd w orzeczeniu z dnia 6.III.1967 r. II CR 76/67 (OSNCP z 1967 r., poz. 145), że w sprawie o dział spadku sąd nie może odesłać uczestników na drogę procesu w celu ustalenia, czy własność nieruchomości została przeniesiona przez spadkodawcę na spadkobiercę na podstawie czynności inter wiwos. Dodać należy, że w sprawie tej chodziło również o zagadnienie ważności umowy, od którego zależało ustalenie, czy dana nieruchomość wejdzie w skład spadku czy nie.
W tych warunkach należy analogicznie przyjąć że w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności sąd nie może odesłać małżonków na drogę procesu w kwestii ważności zawartej przez nich umowy majątkowej, od której zależy zaliczenie danego przedmiotu od majątku wspólnego lub odrębnego, lecz obowiązany jest zagadnienie to rozstrzygnąć samodzielnie.
Powstać może natomiast kwestia, co może być w takiej sytuacji przedmiotem postanowienia wstępnego, o którym mowa w art. 618 § 1 i 685 k.p.c., tj czy orzeczenie nieważności majątkowej umowy małżeńskiej, czy też tylko zaliczenie lub odmowa zaliczenia spornych przedmiotów do majątku wspólnego, dla którego przesłanką będzie ocena ważności umowy.
Gdyby przypisać w tej kwestii rozstrzygające znaczenie dosłownej treści art. 685 k.p.c., to należałoby się opowiedzieć za drugim rozwiązaniem, albowiem w przepisie tym mowa jest expressis verbis tylko o sporze o to, czy pewien przedmiot należy do spadku. Szerzej traktuje to zagadnienie art. 618 k.p.c., który mówi o sporze o prawo własności.
Należy jednak wziąć pod uwagę, że Sąd Najwyższy w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej dokonał już rozszerzającej wykładni art. 685 k.p.c., przyjmując, że z chwilą wszczęcia postępowania o dział spadku nie może się toczyć odrębne postępowanie o stwierdzenie zasiedzenia przez jednego ze spadkobierców nieruchomości, stanowiącej poprzednio własność spadkodawcy i wchodzącej w skład spadku, i że w sytuacji takiej sąd może orzec w postanowieniu wstępnym o stwierdzeniu zasiedzenia (uchwała z dnia 15.XII.1969 r. III CZP 12/69, OSNCP 1970, poz. 39).
Skoro więc, mimo że art. 685 k.p.c. mówi tylko o sporze o przynależność pewnego przedmiotu do spadku, Sąd Najwyższy uznał za dopuszczalne rozstrzygnięcie w postanowieniu wstępnym o zasiedzeniu, to nie ma również przeszkód, aby w postanowieniu wstępnym orzec o nieważności umowy, od której zależeć będzie - podobnie jak przy zasiedzeniu - czy pewne przedmioty wejdą w skład spadku.
Jeśli chodzi o zagadnienie będące przedmiotem rozważań, to wykładnia taka jest tym bardziej uzasadniona, że zgodnie z art. 46 k.r.o. i art. 567 § 3 k.p.c. do postępowania o podział majątku wspólnego stosuje się przepisy o dziale spadku tylko "odpowiednio". Przy wykładni więc art. 685 i 618 k.p.c. tym bardziej należy się kierować nie ich dosłownym brzmieniem, lecz ich celem z uwzględnieniem przepisów materialnego prawa rodzinnego.
W świetle tych ostatnich przepisów nie ulega wątpliwości, że zagadnienie, jakiemu ustrojowi majątkowemu podlegają małżonkowie, należy do zasadniczych spraw regulujących stosunki rodzinne i że małżonkowie mają oczywisty interes prawny w żądaniu ustalenia, jaki ustrój majątkowy ich wiąże. Gdyby więc nie toczyło się postępowanie o podział majątku wspólnego, to każdy z małżonków miałby legitymację czynną do wniesienia powództwa o ustalenie nieważności majątkowej umowy małżeńskiej.
Tego interesu prawnego małżonkowie nie tracą przez to, że zostało wszczęte postępowanie o podział majątku wspólnego. Ustalenie bowiem, jaki system majątkowy ich wiąże bądź wiązał, może mieć znaczenie nie tylko dla sprawy podziału majątku wspólnego, ale również dla innych roszczeń pomiędzy małżonkami, a także względem osób trzecich. Z chwilą jednak wszczęcia postępowania o podział majątku wspólnego nie można już wytoczyć odrębnego powództwa o ustalenie nieważności majątkowej umowy małżeńskiej, sprawę zaś będącą w toku przekazuje się do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o podział majątku wspólnego (art. 618 § 2 k.p.c.).
Gdyby zająć stanowisko, że sąd prowadzący postępowanie o podział majątku wspólnego nie mógłby wydać zgodnie z art. 618 § 1 k.p.c. postanowienia wstępnego w sprawie ważności majątkowej umowy małżeńskiej, to w takim razie strony zostałyby pozbawione możności uzyskania frontalnego rozstrzygnięcia w istotnej dla nich sprawie. Rozstrzygnięcie pośrednie stanowiące tylko przesłankę ustalenia składu majątku wspólnego nie byłoby objęte powagą rzeczy osądzonej i nie zaspokajałoby interesów stron.
W tym stanie rzeczy na pytanie postawione przez Sąd Wojewódzki należy odpowiedzieć twierdząco, tj. że w postępowaniu o podział majątku wspólnego sąd może w postanowieniu wstępnym orzec o nieważności majątkowej umowy małżeńskiej zmieniającej ustrój ustawowy.
Warto dodać, że gdy sąd nie będzie widział potrzeby wydania postanowienia wstępnego, to wówczas w celu uniknięcia niejasności rozstrzygnięcie w sprawie ważności umowy majątkowej powinno się znaleźć w sentencji postanowienia dokonującego podziału majątku wspólnego.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi objętej sentencją uchwały.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz